Hij staat voor de Albert Heijn op het Mosveld, al jaren. Hij verkoopt de daklozenkrant, terwijl ik dacht dat die niet meer bestond. Hij heeft al twee noodgebouwen van de Albert Heijn overleefd, terwijl je zou denken dat hij elk moment met de Noorderzon kan vertrekken. Hij is misschien dakloos, of junk of allebei en Hans koopt af en toe een broodje of banaan voor hem.
Ik was op zoek naar dingen om de deur uit te doen en stuitte op een nest horloges. Grote, kleinere, horloges met een kapot raampje, een nep-rolex en deze, digitale, van plastic. Dat was de enige die het nog deed. Ooit gekocht voor een appel en een ei, omdat ik een goed en duidelijk horloge nodig had tijdens trainingen Maar té lelijk. Dus ik geloof dat ik hem maar 1x gebruikt heb.
Hij ligt nu al drie dagen met de andere horloges uit het nest op een tafel in de keuken. Mijn zus en de veertienjarige buurjongen wilde ik er niet mee opzadelen. Ik heb de niet meer werkende maar verder nog goede horloges weggebracht naar Watch me, een heerlijk winkeltje dat alle horloges aanneemt om er een nieuwe batterij in te zetten (Nieuwe Nieuwstraat) Maar deze hoefde ik niet af te geven, hij deed het nog. Vandaag geen broodje, geen banaan: "Heb jij iets aan een horloge? Ik heb hem over." Hij heeft heel veel aan een horloge. Dan zie ik dat hij nog op zomertijd staat, waarschijnlijk de zomertijd van vijf jaar geleden. "Je moet hem wel eerst even op wintertijd zetten, het is nu eigenlijk pas acht over vier. " Hij zegt dat dat wel gaat lukken. En dan zegt hij nog een keer hoe handig dat is, dat horloge. Zó handig!
Ik maak een foto van de overhandiging en draai me al om
"Is het al zo laat?"
"Nee, dat is de zomertijd."
"Oh, gelukkig, ik dacht al."
Nou maak ik me sindsdien zorgen dat hij overal een uur te vroeg gaat komen.
Maar misschien is dat helemaal niet eens zo'n ramp
Als hij er maar niet van in de war raakt.
Te laat, het is gebeurd.
Een hele winter te vroeg, en dan in de lente, ineens bij de tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten