Ik zou makkelijk elke dag een steen kunnen weggeven. Overal waar ik kom raap ik ze op en overal in huis liggen ze. Toch is juist het weggeven van stenen moeilijk. Morgen ga ik naar Engeland naar een verhalenvertel training bij Shonaleigh Cumbers. Ergens in april maakte ik als opdracht voor deze cursus al deze steen. Een herinneringssteen, waarin het verhaal van Orpheus en Eurydice in één beeld wordt samengevat. Twee handen bereiken elkaar niet, er zit een streep tussen, een magische grens. Links leven, rechts dood.
De opdracht was: leg hem ergens neer waar iemand anders, die het hele verhaal niet kent, hem kan vinden. Tot vandaag lukte dat niet. Maar morgen ga ik, kan ik dan iedereen onder ogen komen en zeggen "Ik kon het niet."? Dus ik speelde vals
Vandaag legde ik deze steen buiten neer, zodat iemand die helemaal niet weet over welk verhaal het gaat hem daar kan vinden. Het was een steen uit mijn voorraad, dus in het kader van de 100 dingen klopt het helemaal. Alleen was het niet de eerste steen, die uit april. Die kleeft nog teveel aan me en ligt ergens in huis op een plankje, te wachten tot ik wel zover ben.
Op mijn bed liggen zes dingen klaar om mee te nemen en weg te geven. Daarover later meer, want waar we heengaan, is geen wifi of bereik. Heerlijk. Spoiler: één van de zes dingen is de vlag van de EU.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten