donderdag 22 november 2018

Zwarte Vrijdag en Zwarte Piet: 2x au!


Wat hebben zwarte vrijdag en Zwarte Piet met elkaar te maken? Het levert veel discussie op, tot agressie aan toe. En het gaat over spullen. Heel veel onnodige spullen, en weinig plezier.

Ik vind bijvoorbeeld zwarte vrijdag stom. Een stom, Amerikaans, bedacht en tot onnodige consumptie aanzettende dag. Ik wordt dan ook boos als een leverancier van ecologische schoonmaakmiddelen er ook ineens aan mee doet. Nee! Houd je in! Koop liever niets. Zelfs geen kalkverwijderaar of biologische lavendelshampoo.

Amerikanen vinden Zwarte Piet stom, bedacht. En eerlijk is eerlijk - alhoewel je daar bijna niemand over hoort - hij zet ook enorm aan tot consumptie in de vorm van het kopen van onzincadeau's bij de Action. Of is Sinterklaas de shopverslaafde van de twee? Zakken vol speelgoed, sokken voor oom Henk, oorbellen en kruimeldieven.

Goed, de Pieten doen het stiekem, ze rollen niet gillend over een bak met aanbiedingen. Maar is het je wel eens opgevallen dat Piet incognito vaak een witte mevrouw is? Het kan dus wel.

Terug naar het onnodig spullen kopen. Kan dat anders? Nu Zwarte Piet een knuffelicoon van echte Nederlandse traditie is geworden zijn we even vergeten dat de intocht meestal georganiseerd wordt/werd door de winkeliersvereniging. En dat doet Bart Smit echt niet uit nationalisme.

Kortom: aan al dat zwarte kleeft iets wat bedacht is om de omzet van de winkeliers op te krikken en dat lijkt mij het allersterkste argument tegen. Bak liever zelf wat pepernoten, zing liedjes, zet je schoen, gooi er een mooi gedicht in en laat het uiterlijk van Sint en Piet over aan de fantasie van de kinderen. Of aan je eigen fantasie, want waarom is het ineens alleen maar een kinderfeest? Om het onschuldiger te maken? Kunnen we zwarte vrijdag ook meteen tot imaginaire dag maken waarop je droomt van alles wat je zou willen hebben, maar niet koopt. Droom vrijdag. Ik ga voor een rode sportwagen met open dak. En voor wereldvrede.

woensdag 7 november 2018

Roze wolken


Roze wolken boven Amsterdam. Gisteren en vandaag waren ze er. Gek, want boven de rest van de wereld hingen donkere wolken. Het nieuws was er vol van.
Roze wolken laten zien dat die donkere wolken niet het enige zijn, soms is het leven even prachtig. Het is ook altijd maar even, je kunt die vijf minuten dat het duurt niet iets anders gaan doen, of op je smartphone kijken, je moet er zijn, helemaal, dan komen ze binnen drijven.

Het zijn vaak die kleine momenten. Zon boven een weiland, een grappige lange schaduw en nu dus roze wolken boven de stad. Het moment dat de tandarts zegt: 'Geen gaatjes.' Of de bakker: 'Ik laat de zak open, het is nog warm'. In die momenten juicht het leven. Even. En het is niet te koop.

maandag 5 november 2018

Geen spullen, veel plezier: dagelijkse bosloop



Hoera! November is de maand dat ik van plan was te schrijven over alles wat veel plezier geeft, zónder spullen te kopen. Na een hele maand dat ik van mezelf over kleren moest schrijven, wat helemaal niet mijn ding bleek te zijn. Wel kocht ik twee bh's en een pyjama en raakte ik twee mutsen kwijt.

Ik voel nu al dat dit méér mijn ding is. Om te beginnen: een dagelijkse gratis-voor-niks boswandeling. Dat kan, vanwege een bos in de buurt. Middenin Amsterdam, pal achter CS. Ik heb zelf dat bos tot leven gekust, 260 mensen hebben er hun boom geplant: het Tijdelijk Kerstbomenbos aan de Sixhavenweg.

Ik ben me drie slagen in de rondte aan het organiseren om het ook in 2019 van de grond te krijgen. Dat doe ik vooral binnen, achter PC en telefoon. Afgelopen week was ik twee middagen in het bos om te inventariseren welke boom nog leeft, van wie die is etc. Een familietje liep langs en de kinderen mochten van mamma even het bos in: "Twee weggetjes, meer niet en pas op de hondenpoep." Kennelijk kwamen ze er vaker.

Ineens had ik een ingeving: dat bos staat er om van te genieten, dus waarom zou ik dat zelf niet dagelijks even doen? Ik heb geen hond, een avondwandelingetje hoeft niet, maar een bosloopje, dat blijkt heerlijk te zijn. Vanavond was het om half zes ineens al donker. Hans wilde wel mee. We liepen even op en neer, tien minuutjes, meer niet. Weldadig, en het lag er al die tijd al.

Morgen weer een wandeling, ik verheug me er nu al op. Daar kan geen middagje shoppen tegenop.