Gisteravond kon ik meteen beginnen. We hadden bijeenkomst van klimaatgesprekken, waar we 'een' challenge zouden gaan delen op het gebied van spullen. Ik dus deze: in 100 dagen 100 dingen weggeven. Wow! wat een kleefkracht hebben mijn spullen aan mij. Ik liep vooraf door het huis maar van alles dacht ik: dat is te handig, te dierbaar, te uniek of anders wel te oud en lelijk.
Toen vertelde één van de deelnemers dat ze de komende tij alleen maar tweedehands of gekregen spullen wil aanshaffen en meteen een flinke uitdaging had: haar oplaadsnoer was ze kwijt. Zie daar maar eens aan te komen via Marktplaats. Iemand anders suggereerde het gewoon eens aan vrienden te vragen, "Iedereen heeft er wel drie in een la liggen."
Die iedereen, dat ben ik. In de categorie 'handig'. Eentje was extreem handig en fijn, dik snoer, stekker met USB ingang. Perfect. Maar natuurlijk nog handiger als hij gebruikt wordt. Dus nu zijn twee mensen blij: ik en zij.
Alhoewel ik deep down ook spijt voel, m'n mooie snoertje.
Kleef, kleef, kleef.
Ja, dit is spot on. Hier heb ik iets te leren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten