ding #2 honingpotjes, die vast niemand wil hebben

Waarom heeft een mens drie honingpotjes? De ene kreeg ik van een vriendin, degelijk, duits, de ander had mijn moeder over en de derde? Geen idee, maar die heeft een heel geinig deksel met in het midden een gaatje waar denk ik een smal benen lepeltje in heeft gepast.

Alleen zet ik zelf altijd heel onromantisch de pot met honing uit de winkel op tafel, die schenk ik echt niet eerst over. Dus weg ermee? Wie dan? Mijn moeder en die vriendin en die derde persoon dachten mij er een plezier mee te doen, dus ik nam ze aan. Maar inmiddels staan ze alweer jaren te verstoffen.

Ik begin nog even makkelijk, dat kan hier op de sluis: wat je wil wegdoen of weggeven, zet je bij het vat met strooizout naast de container. Zo kwamen we in het verleden al met goed fatsoen van een gasfornuis af, van een babystoel, van een veel te grote kamerplant en twee stoeltjes waar de buren nog steeds op in de tuin zitten. Op de leuning staat nog altijd in mijn handschrift 'neem mee'
Vandaag dus van drie snoezige honingpotjes.

Jammer, ik heb niet gezien wie ze meenam. Wat zouden ze ermee gaan doen? Honing erin of toch een geknapt blauw ballonnetje, zoals Pooh en Knorretje aan Iejor cadeau gaven?

Het maakt niet uit, ik heb ze niemand opgedrongen, dus wie ze nu heeft is er vast blij mee. Ik ga gauw op zoek naar mijn ding voor morgen, als ik bij mijn zus ga eten. Dan zeg ik: "Kijk! Ik dacht: echt iets voor jou."