Ze staan al jaren ongebruikt op zolder: drie prachtige gouden schalen die overbleven na een verhalenproject rond de kerst. Zie ook blog #37. Al jaren denk ik dat ik ze binnenkort weer eens nodig ga hebben, maar dat is al vijftien jaar niet zo. Dus toen ik naar het groenste ontbijt van Noord toe ging, gaf ik één schaal aan de organisator. Die vooral moest grinniken en er aanvankelijk helemaal geen doel voor had. Dus zette ik hem maar op een tafeltje in het tuinhuis van de Tolhuistuin. Dat doet dan best even pijn.
De andere dingen die ik weggaf gingen me ook niet allemaal even makkelijk af: die handige ortlieb fietstas bijvoorbeeld, # 39, een enkele, terwijl op mijn fiets een dubbele zit. Maar zo handig toch? Die gaf ik aan een man op de pont, die er echt super blij mee was, dan is het ineens toch weer leuker om weg te geven. #38 gaf ik ook als cadeautje weg, een boek. Dat is in mijn geval makkelijker, want ik heb er zoveel over.
Maar vervelend genoeg komen de dingen ook net zo hard het huis weer in: 50 leistenen leitjes die we in de soeptuin gaan gebruiken, twee gratis partytenten (idem), twee vriendinnen gaven een boek aan me dat ze zelf geschreven hadden, een nieuwe verfkwast. Het is een beetje als met het aanplanten van bossen: dat lukt wel, alleen worden er nog steeds méér bomen in de wereld omgehakt en afgefikt dan aangeplant. Dus in totaal schiet het niet erg op.
Die andere twee gouden schalen: verlos me ervan! Gratis af te halen en uiteindelijk bleek de schaal super handig als broodschaal voor grote groepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten