De EU wil het verbieden: plastic voor eenmalig gebruik. Dus weg met de rietjes, wegwerpbordjes, wattenstaafjes en ballonstokjes. Op balonnen moet voortaan een label staan dat het van plastic is gemaakt. Top. Het gaat hen om het verminderen van zwerfafval, mij om het klimaat. Maakt niet uit wat de reden is, als het maar mindert. Het is bizar wat er allemaal voor ons huis in de berm ligt en in de sluis drijft. Vroeger at bijna niemand al lopend op straat, nu iedereen en na afloop wordt veel zomaar achtergelaten.
Mijn moeder (nu 82) is echt een product van de platsicgeneratie: ze organiseerde vroeger tupperwareparties bij haar thuis en op feestjes eten we nog steeds lasagna van iets te dunne plastic wegwerpbordjes met buigende en brekende mesjes en vorkjes, met na afloop koffie in smeltende bekertjes. Na afloop gaat er een volle vuilniszak weg. 'Single use living' wordt het genoemd in een artikel van Trouw over dit onderwerp. Zij is er een meester in, ik wil het anders doen.
Mooi om te zien hoe bedrijven op zo'n aangekondigde maatregel inspelen. Ikea, na de Action nummer 1 in het verleiden tot aankopen die je eigenlijk niet nodig hebt, zet niet in op minder, wel op ciculair. Een stap in de goede richting. Ik kom er bijna nooit, daarmee bespaar ik nog veel meer CO2, want ik ben makkelijk te verleiden door mooie spullen en felle kleuren.
Nou ben ik gek op picknicken èn ik ben opgevoed door mijn moeder. Drinken door een rietje maakt alles lekkerder, zelfs water. Mijn laatste pak rietjes dateert nog van een jaar of tien geleden (ik koop graag groot in). Maar wat als deze op zijn? Vrijdag waren we in het theater en daar zag ik rood/witte papieren rietjes, oh ja! Prachtig en lekker breed. In het engels heten rietjes 'straws', strootjes, eureka! Die heb je tegenwoordig ook, te bestellen via internet, het schijnt wel dat je limonade dan naar stro smaakt, en de rietjes van stro moeten verstevigd met één of ander 'proces', dat klinkt ook best dubieus. Bovendien komen ze van over zee en zijn ze best prijzig, ongeveer een dubbeltje per rietje.
Toevallig was ik vrijdag aan de slootkant met de bosmaaier in de weer. Bijna niet te doen, want: superstevig... riet! Ik zie een businessmodel. Rietjes van echt riet, uit eigen land. Ja, leuk! En vers riet smaakt nergens naar. Nou nog kijken wat er gebeurt als je het droogt.
Plastic bordjes/bekers/vorkjes/mesjes zijn allemaal vervangbaar door papier en hout. Of ik neem gewoon mijn eigen bordjes/bekers/mesjes mee. Wel jammer van die knalgroene en knalrode plastickleuren, was ik stiekem wel een beetje verliefd op. Neem ik wel een knalrood picknickkleed.
Tenslotte de BBQ: ik BBQ nooit in het park, wel in eigen tuin of op de camping en heb ook daarvoor een alternatief in huis, de opvouwbare herbruikbare BBQ, notebookformaat. Zelf zoek ik als ik ga picknicken een zanderig plekje aan het strand of in het bos, ik graaf een kuil, denneappels er kleine houtjes erin en presto! Ook heel makkelijk uit te doven en op te ruimen na afloop: zand erover. Nu het zo droog is, kan dit misschien beter in een koeienwei of elders aan de slootkant. Van mijn survival neefje leen ik de outdoor staaf waarmee je vonken kan maken om zelf je eigen vuurtje te maken en ik neem een katoenen wattenschijfje om uit te pluizen tot aanmaakmateriaal.
We gaan multi-use lowcarbon picknicken aan de slootkant en ik neem mee:
- snoeischaar (rietjes) en schepje (vuurkuil), eventueel oud ovenrek of stuk kippengaas of ter plekke zoeken we stokken om de boel aan te prikken
- aanmaakstaaf, wattenschijfjes en zakmes (voor maken van houtkrullen en punten aan de roosterstokken)
- knalrood picknickkleed dat al tien jaar meegaat
- geen servetjes, wel water in een hergebruik fles (oude knalblauwe glazen wijnflessen met schroefdop) en een handdoekje
- sandwiches gevouwen in boerenzakdoeken die ik nog heb, hardgekookte eieren hebben van nature een prima verpakking (de schil) en salades/fruit/cupcakes gaan mee in oude yoghurtemmers die ik opspaar en blikken koektrommels.
- bestek, bordjes en bekers of limonadeglazen uit eigen keukenkast
- lekkers, ook om te roosteren en limonade natuurlijk
- een stoere vent die alles draagt, het is namelijk wel een tikkeltje zwaarder
Géén vuilniszak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten