Als je een klusser bent, heb je gereedschap nodig. Goed gereedschap is het halve werk. Moet je het per se allemaal zelf kopen? Natuurlijk niet, het liefst zou ik een buurtschuur hebben, met een gereedschapsbaas die ervoor zorgt dat iedereen die iets gebruikt weet hoe hij ermee om moet gaan en alles repareert dat kapot is. Voorlopig zijn wij die buurtschuur en is Hans die gereedschapsbaas. Want wij klussen buitenproportioneel veel. Hans koopt het liefst nieuw en bij een betrouwbare winkel, zoals Burgers IJzerwaren op de Hagendoornweg. Daar weten ze tenminste wat goed spul is. We kopen ook wel eens wat tweedehands, maar zodra er een snoer aan zit, is dat een risico.
Daarom werk ik graag zonder snoer. In jaar 1 van het kerstbomenbos gaf ik met een water aan een touw bomen water met water uit de sluis. Maar bij 260 bomen op 50 meter lopen van het water, was dat geen optie. Voor het water geven van de kerstbomen afgelopen januari wilde ik een degelijke dompelpomp hebben, die zonder falen snel genoeg water uit de woonboothaven zou opppompen om daarmee de kerstbomen water te geven. Voor wie nu bijna afhaakt omdat hij niet weet wat een dompelpomp is: het is een pomp die je helemaal onder water laat zakken en die dan 10x zo snel water oppompt als een tuinslang. Totaal verantwoord dus om inplaats van 260 x 10 l drinkwater per week, eenmalig zo'n pompje aan te schaffen, leek me. Nou zijn die dingen behoorlijk duur (gereedschapsbaas: "goed gereedschap mag wat kosten") en ik dacht het alleen maar 52x nodig te hebben. Een buurman wilde die wel uitlenen, maar zijn oude, verroeste pomp deed helemaal niets. Dus de verleiding was groot om op internet te zoeken naar een betaalbare. De vreugde was dan ook groot toen ik bij 'Frank' een roestvrijstalen dompelpomp van Eurom in de aanbieding vond. Eurom blijkt een Zeeuws bedrijf, dat klinkt allemaal best degelijk en betrouwbaar. Voor slechts 70 euro, terwijl elders dompelpompen zomaar 300 euro kosten.
Helaas! Na een week of vier begon de pomp kuren te vertonen en na een fikse kortsluiting hield hij er zelfs helemaal mee op. Toendertijd werkte ik bij de Fruittuin van West, waar iemand voor mij wilde kijken of het te repareren was. Fijn: repareren is ook klimaattechnisch beter dan een nieuwe kopen. Hij haalde het hele ding uit elkaar en liet me toen zien wat er mis was: als je inderdaad de pomp onder water laat zakken (en daar is een dompelpomp voor!) kan er water naar binnen lopen langs het snoer. De inlaat van het snoer is allesbehalve 100% waterdicht. Wat een rare constructiefout.
Dus stuurde ik de pomp terug naar Frank. En ik bleef Frank bestoken, zodat ik uiteindelijk in juli (jawel: 5 maanden later) een gloednieuwe pomp kreeg. Helaas precies dezelfde, dus met hetzelfde euvel. Inmiddels had ik heel klimaatvriendelijk en buurtvriendelijk van een bevriende klusser een pomp kunnen lenen, die er nog steeds in hangt. Een tweede kortsluiting wilde ik niet op mijn geweten hebben, en al helemaal niet tijdens de vakantie. Deze week gaat de gereedschapsbaas kijken of het mogelijk is om de inlaat zelf dicht te sealen, met lijm of kit of tape, of een combinatie van die drie. Eurom zal ik een mailtje sturen over het falen van hun product. Die 70 euro ben ik kwijt, er zijn ongetwijfeld een heleboel falende dompelpompen door Eurom de wereld ingestuurd. Allemaal materiaal dat beter bespaard had kunnen worden. Eeuwig zonde...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten