Er zit een enorm tijdsgat tussen mijn laatste blog en deze nieuwe. Dat heeft misschien ook te maken met het thema dat ik voor deze maand heb uitgekozen: kleding. Ik heb er iets mee, en ik heb er niets mee. Ik houd totaal niet van winkelen naar nieuwe kleding, en ik heb ontzettend veel moeite om kleren die ik eenmaal heb, weg te gooien. Ik sta regelmatig vertwijfeld voor mijn uitpuilende hangkast en hang dat leuke bloesje dan toch terug, omdat ik liever die spijkerbroek met trui aantrek, lekker makkelijk. Hoef ik na het wassen ook niet te strijken, nog iets waar ik enorm tegenop zie. Intussen ben ik jaloers op vriendinnen die er wèl altijd zo leuk gekleed bijlopen. Maar de kast is vol, dus nieuwe/tweedehands nieuwe kleding mag er alleen bij als er iets anders uit gaat. Eigenlijk klinkt dat best duurzaam, maar het is óók een en al ontkenning. Plezier? Nee.
Om toch in de stemming te komen besloot ik om het om te keren: ik ga op reis en neem mee... Afgelopen keren nam ik de grootste tas en propte die vol met van alles en nog wat, om er bij thuiskomst achter te komen dat het merendeel in de tas was blijven zitten. Nu wilde ik alleen kleding meenemen die ik ook echt met plezier aan zou trekken. Mijn kledingbewustzijn aanwakkeren. Minder, maar wel beter. Een weekje Frankrijk met een weersvoorspelling lente, dus kluskleren, een zomerpyjama (eigenlijk wil ik wel eens zo'n frivole gebloemde nachtjapon), één lange broek en een korte. Beide zwart, want dan past de rest er ook meteen bij, zoals dat lekkere zwarte hemdje, een paar oude gymschoenen en een paar nieuwe, drie paar sokken moet genoeg zijn, klompen voor in de tuin staan al in Frankrijk, oude truien zijn daar ook, maar ik neem toch één favoriet vest mee. Mijn nieuwe beugelloze BH, die toch niet zo lekker blijkt te zitten als ik hoopte en drie shirtjes, waarvan één net nieuw. En een handje onderbroeken. MEER NIET.
Werkte dit om me beter bewust te worden van kleding die ik koop en draag, beleefde ik er meer lol aan? Ja en nee. Ik weet nu dat één lange broek voor Frankrijk echt te weinig is, omdat ik uiteindelijk toch in het zand ga zitten spitten zonder klusbroek aan te doen. Maar ook dat je altijd tussendoor een wasje kunt doen, zolang je maar een andere broek hebt voor tijdens het drogen. Ik weet ook dat weinig verder genoeg was, en dat het nieuwe shirt echt een aanwinst is. Verder deed ik hetzelfde als altijd en voelde ik me ook niet bijzonder leuk gekleed: wat ligt er op de stoel? gaat dat nog? even ruiken en hup! aantrekken en aan de slag. Ook als dat zwarte shirtje spant over de buik. De jas die ik ook bij me had, heb ik nooit aangehad, alle sokken wel, die sok met een gat niet gerepareerd maar weggegooid.
Kleding. Zucht. Ik kan misschien maar beter trots zijn op het feit dat ik er niets mee heb en mijn smakeloosheid en laksheid in deze met verve dragen als teken van ultieme duurzaamheid. En dan af en toe een frivool nachtjaponnetje kopen, als dat oude slaapshirt bij de poetslappen mag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten